ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο συνεταιρισμός ΗΡΑΚΛΗΣ έχει ιδρυθεί από το 1953 με πρόεδρο τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Κορομπίλη.

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ διέθετε τότε ένα πρατήριο υγρών καυσίμων επί της οδού Εγνατία. Παράλληλα εκείνη την εποχή υπήρχε ο Συνεταιρισμός Αυτοκινητιστής στον οποίο ανήκε ένα οικόπεδο επί της οδού Μοναστηρίου που χρησιμοποιούνταν ως χώρος συντήρησης των ιδιωτικών τους λεωφορείων.

Αποφασίστηκε τότε σε κοινή σύσκεψη των διοικήσεων των δύο συνεταιρισμών να συνενωθούν όλοι σε μία κοινοπραξία και να εντάξουν μάλιστα και άλλους επαγγελματίες αυτοκινητιστές στον νέο συνεταιρισμό.

Τελικά, αντί της δημιουργίας μιας νέας επιχείρησης, προτιμήθηκε η λύση, να ενταχθούν όλοι στον υπάρχοντα συνεταιρισμό ΗΡΑΚΛΗΣ.

Παράλληλα αποφασίστηκε η αναζήτηση, εξεύρεση και αγορά ενός οικοπέδου στο οποίο ο ΗΡΑΚΛΗΣ θα κατασκεύαζε κτίριο γραφείων αλλά και αμαξοστάσιο-συνεργείο που θα διατίθετο προς ενοικίαση στον νεοϊδρυθέντα οργανισμό αστικών συγκοινωνιών της πόλης.

Το οικόπεδο αυτό τελικά εξευρέθη, ανήκε στην ιδιοκτησία του Ιωάννη Τερκενλή και βρισκόταν επί της οδού Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 90.

Μετά από μαραθώνιες διαβουλεύσεις επετεύχθη συμφωνία και αμέσως μετά την υπογραφή των συμβολαίων, ανεγέρθη το κτίριο της οδού Αλεξάνδρου Παπαναστασίου 90 το οποίο στέγασε τα γραφεία του νέου συγκοινωνιακού φορέα αλλά και τα λεωφορεία του.

Πολύ γρήγορα όμως οι συνεταιριστές αντελήφθησαν ότι, με την απόσυρση των παλαιών ιδιόκτητων λεωφορείων που αρχικά είχαν ενταχθεί στην δύναμη του Νέου Φορέα, ο Οργανισμός προχωρούσε ταχύτατα σε αγορά νέων λεωφορείων κι έτσι οι ανάγκες του νέου φορέα ξεπέρασαν τις δυνατότητες που παρείχε το κτίριο και οι εγκαταστάσεις της Αλεξ. Παπαναστασίου 90.

Κινήθηκαν γρήγορα και με δάνειο που έλαβαν από την Εθνική Τράπεζα με προσωπική μάλιστα εγγύηση ορισμένων συνεταιριστών προχώρησαν στην αγορά του οικοπέδου στην περιοχή Βότση και ανέγερση επ’ αυτού κατά τα έτη 1962-1963 των κτιρίων και των εγκαταστάσεων του Αμαξοστασίου του Φοίνικα.

Ο συνεταιρισμός ΗΡΑΚΛΗΣ παράλληλα τοποθέτησε εκεί αντλίες καυσίμων αλλά και αναλώσιμα προϊόντα για την λειτουργία και συντήρηση των λεωφορείων.

Δεν έμειναν όμως οι συνεταιριστές σε αυτές μόνο τις κινήσεις. Ανήσυχοι και διορατικοί καθώς ήταν προχώρησαν στην εξαγορά του πακέτου των μετοχών της ασφαλιστικής εταιρείας ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ώστε αφ΄ενός μεν ο ΗΡΑΚΛΗΣ να αποκτήσει μια νέα πηγή εσόδων, αφ΄ετέρου δε οι επαγγελματίες αυτοκινητιστές να εξοικονομούν χρήματα διά μέσου των χαμηλώτερων ασφαλίστρων από αυτά που τότε πλήρωναν στην ΕΘΝΙΚΗ ασφαλιστική για την ασφάλιση των λεωφορείων τους.

Η εξαγορά του πακέτου των μετοχών της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ κόστισε 1.000.000 δρχ και η χρηματοδότηση εξασφαλίστηκε από δάνειο που ο συνεταιρισμός έλαβε από την ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ. Το κόστος της εξαγοράς της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ αποσβέστηκε πολύ γρήγορα αφού εκτός των λεωφορείων της πόλης ασφαλίστηκαν σε αυτήν και πολλά Ι.Χ. επιβατικά οχήματα των λεωφορειούχων.

Αργότερα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με την επέκταση του πολεοδομικού ιστού και την παράλληλη διόγκωση των αναγκών των λεωφορειούχων για στέγαση και συντήρηση των λεωφορείων τους, ο συνεταιρισμός προέβη στην αγορά του ακινήτου της οδού Θερμαϊκού στην δυτική πλευρά της πόλης όπου και εν τέλει κατασκευάστηκε το αμαξοστάσιο της Σταυρουπόλεως.